Statystki mo?wia? , z?e starszy, schorowany pies nie ma szans na adopcje?. Jest z go?ry skazany na brak uwagi i bezdomnos?c? , bycie psem bezpan?skim, niczyim. Umiera po cichu i w samotnos?ci, nikt przy nim nie czuwa. Powolutku zasypia, aby nigdy juz? sie? nie obudzic?, a o czym wtedy mys?li? Czym zawinił sobie Maksio, z?e nadal jest psem niczyim? Tym,z?e nie jest małym, słodkim pieskiem? Nie jest puchaty i ładny? Czy tylko takie psy potrafimy kochac?? Czy moz?e kochamy oczami? To nie jego wina, z?e sie? urodził i został skazany na cierpienie, bo?l i krzywde? ze strony czlowieka! To tylko i wyła?cznie cZŁOwiek doprowadził go do stanu w jakim teraz sie? znajduje i choc? niekto?rzy nie dawali mu szans na przez?ycie i nie wro?z?yli niczego dobrego, on sie? nie poddał i walczył razem z nami. Bardzo prosimy w imieniu Maksia, otwo?rzcie szerzej swoje oczy, a przede wszystkim serca! Nie omijajcie go, poniewaz? niczym nie ro?z?ni sie? od małych, puchatych kuleczek - on tez? potrafi mocno kochac? i byc? oddanym. To on bardziej potrzebuje domu, bo prawda jest taka, z?e jest juz? u kresu swojego z?ycia i wyja?tkowo zasługuje na to, abys? jeszcze zda?z?ył/zdążyła wynagrodzic? mu lata bo?lu i cierpienia.